De muizenvanger van De Elsenhoeve

Op 19 juni kwam zij aangelopen, behoorlijk vermagerd met veel teken in haar vacht.

Poes (zoals wij haar noemde) was erg aanhankelijk, gaf kopjes en vroeg de aandacht.

Ze liet zich niet wegsturen en uiteindelijk hebben wij haar bij het vallen van de avond maar een beetje kipfilet en een doos met een dekentje onder het afdak gegeven.

Die kipfilet was zo weg en de volgende ochtend was Poes er nog steeds en de slaapplek duidelijk gebruikt. En kennelijk had ze honger want ze kwam triomfantelijk met een vette muis aanlopen. Na onze “goedkeuring” ging deze knager met huid en haar naar binnen.

Nu hebben wij rond de boerderij veel last van muizen en ooit naar elkaar uitgesproken dat een “muizenjager” in de vorm van een poes misschien geen gek idee is. Kennelijk is het dus voorbestemd dat ze is komen aanlopen.

Inmiddels hebben we haar naar de dierenarts gebracht, laten onderzoeken, ontwormt en een anti vlooien- en teken behandeling gegeven. Ze is kern gezond, gesteriliseerd en een super muizenvanger. Onderdak heeft ze in de grote schuur met een lekkere comfortabele mand, katten brokken en water. En ondanks dat jaagt ze nog iedere dag en brengt de buit naar ons toe.

Hoewel ze het heel graag zou willen mag ze niet in huis en zeker niet in de Elsenhoeve. Ook komt ze regelmatig “Poeslief” kopjes geven en zachtjes miauwen met de intentie om iets lekkers te bietsen. Daar zijn we heel strikt in; je hebt brokjes in de schuur en als je nog honger hebt ga je maar een lekkere muis vangen.

En haar naam….. is nog steeds Poes. Het hele alfabet aan poezennamen hebben we geroepen maar ze luisterde naar geen enkele. Dus blijft het heel origineel:  Poes.